Co dwie pasje, to nie jedna :)

Scrapbooking.

Polubilismy się.

Doba nadal ma 24 godziny, a musi się w niej znależć czas 

i na koralikowanie i na scrapowanie.

Ciężko jest to pogodzić, możecie mi wierzyć, 

ale satysfakcja po zrealizowaniu kolejnego pomysłu jest tego warta

Zobaczcie sami, co powstaje, kiedy nie koralikuję :)

Dzielę się z Wami ułamkiem moich poczynań:

Idą Święta :)

Rok temu zrobiłam swoją pierwszą koralikową ozdobę choinkową.

Była nią bombka, którą darzę wielkim sentymentem.

Mimo natłoku świątecznych przygotowań 

w tym roku również MUSIAŁAM znaleźć chwilkę na koralikowanie.

Niczym lodowe sople, na mojej choince pojawiły się koralikowe spiralki.

Uroczo się mienią i delikatnie akcentują zimowy czas.

Do ich wykonania użyłam koralików Toho, FP 4mm i kropel z czeskiego kryształu,

a instrukcję znalazłam TU

Polecam każdemu, bo robienie ich to czysta przyjemność  :)

 Moje swiąteczne drzewko prezentuje się tak:

Szybko, łatwo i przyjemnie

Plan był prosty: 

płaska bransoletka w uniwersalnym kolorze, 

do tego zawieszka i kolczyki do noszenia na co dzień i od święta.

Przyjemnie się pracowało ze ściegiem peyote

i galwanizowanymi Toho. 

Kolczyki zaopatrzyłam w srebrne bigle, 

zawieszka dostała srebrną krawatkę, 

a bransoletkę wykończyłam elementami ze stali szlachetniej, 

która nie odbarwia sie i nie uczula.

Piaskiem po oczach

Niech ciepłe barwy ogrzeją listopadowy wieczór :)

Piasek pustyni, koraliki Toho i srebrne bigle

połączone razem tworzą takie cudeńka :)

Do tego przyjemnie się noszą i są baaaardzo lekkie :)

Labradoryt po raz drugi

Stara eskimoska legenda głosi, 

że wieki temu dzielny wojownik uderzył ostrą włócznią  w skałę,

uwalniając zaklętą w niej Zorzę Polarną.

Niestety, wojownik nie zdołał uwolnić całej Zorzy,

reszta dotej pory pozostaje zaklęta w skale,

tworząc głębię barw Labradorytów.

Nia pamiętam już przy jakiej okazji kupiłam ten kamień. 

Odleżał swoje w szufladzie, lecz w końcu doczekał się koralikowego wdzianka,

a ja stałam się posiadaczką wisiora z labradorytem.

Labradoryty mają ciekawe, niepowtarzalne wnętrze 

i z tego powodu skradły serce nie jednej rękodzielniczce :)

Mam nadzieję, że będę miała częściej przyjemność

 stworzyć coś wspaniałego z nimi w roli głównej.

Mimo tego, że wkradły mi się tu drobne niedoskonałości, 

to i tak jestem z niego bardzo dumna :) 

Podobnie jak z mojego pierwszego TU.

Doba stanowczo jest za krótka...

Zapas koralików co chwilę wychyla się z szuflady i cichutko przywołuje... 

Niestety, czas biegnie jak szalony i przyznaję, 

że przez ostatnie miesiące traktowałam koraliki po macoszemu,

a wolny czas poświęcałam scrapbookingowi.

Zapomniałam, jakie przyjemne jest koralikowanie :)

Sięgnęłam po szydełko, by spełnić pewną prośbę...

Z mieszanki galwanizowanych Toho 11/0 powstała metaliczna bransoletka 

z odpinanym serduszkiem.

Całość ładnie się prezentuje, mieni metalicznym połyskiem 

i z pewnością przykuwa uwagę, 

a co najważniejsze - podoba się nowej właścicielce :)

Zielone uspokojenie

Wraz z nadchodzącą wiosną, zalewa nas fala zieleni: na trawnikach, krzewach, drzewach.

Nie inaczej ma się sprawa w biżuteryjnym świecie :)

Malachit bezsprzecznie wiąże się z siłami natury i dawno zapomnianymi bóstwami przyrody.

Sprzyja miłości, płodności i szczęściu.

Wykazuje właściwości uspokajające i ułatwia koncentrację.

Wyjątkowo doceniany był w starożytnym Egipcie.

U mnie malachit stał się centralną częścią owalnych kolczyków.

Mam nadzieję, że przyspieszy nadejście prawdziwie słonecznej, radosnej wiosny :)

Kamień otoczyłam matowymi i metalicznymi koralikami Toho, 

a gotowe kolczyki zawiesiłam na srebrnych biglach.

Przyjęty minimalizm wzmacnia siłę koloru malachitu.

Tym radosnym akcentem życzę Wam wszystkiego wesołego :)